Mijn weg van overleven naar herinneren

Mijn hele leven heb ik geleerd om mij aan te passen. Dat deed ik niet vanuit zachtheid of vanuit een natuurlijke beweging, maar vanuit noodzaak. Ik leerde al jong dat mijn waarheid gevolgen had. Ik ontdekte dat mijn woorden soms te scherp waren voor de wereld om mij heen, dat mijn helderheid mensen ongemakkelijk maakte en dat mijn diepte vragen opriep waar anderen geen ruimte voor hadden.

En dus paste ik mij aan.

Ik werd kleiner dan ik was. Ik sprak zachter dan mijn waarheid vroeg.Ik trok mijn energie in.

Ik leerde mijzelf terug te houden, in te houden, weg te houden. Niet omdat ik dat wilde, maar omdat ik al vroeg begreep dat het uitspreken van wie ik werkelijk was vaak leidde tot tegenreacties, frictie, of verwijdering. Thuis, in mijn jeugd, en later binnen Defensie bevond ik mij in systemen waar mijn innerlijke wereld niet werd gezien en mijn bewustzijn niet werd herkend. Het waren velden waarin kracht werd verwacht, maar waar echte kracht – innerlijke kracht – liever niet zichtbaar was.

Daar leerde ik dat dicht bij mezelf blijven geen spiritueel streven was, maar overleven. Het was een dagelijkse oefening in niet omvallen, niet overspoelen, niet verdwijnen in wat anderen van mij nodig hadden. Ik hield mijn waarheid klein om de vrede te bewaren en om mezelf veilig te houden. Maar ondanks alles raakte mijn kern nooit kwijt wie ik was. Mijn waarheid ging ondergronds, maar ze doofde niet. Ze wachtte.

Nu, in deze fase van mijn leven, begin ik te begrijpen wat ik toen nog niet kon zien. Ik werd niet klein gemaakt omdat ik weinig voorstelde, maar omdat mijn essentie te groot was voor de velden waarin ik mijzelf bevond. De systemen waarin ik leefde konden mijn waarheid niet dragen, mijn taal niet volgen en mijn innerlijke volwassenheid niet ontmoeten. En dus leerde ik mij aan te passen. Niet omdat het klopte, maar omdat het noodzakelijk was om door die fases heen te bewegen.

Tot nu. Nu zie ik dat al die momenten waarin ik mij inhield, mij niet hebben verzwakt. Ze hebben mij getraind. Ik ben niet voorzichtig geworden, ik ben precies gevormd voor dit moment. En dat moment is nu. Vandaag de dag spreken mensen soms nog steeds over mijn taal. Dat het te diep zou zijn. Te bewust. Te groot. Niet voor de gewone mens. Maar nu gebeurt er iets anders dan vroeger. Waar vroeger de angst opspeelde, komt nu inzicht. Iedere keer dat iemand mij wil kleinpraten of mijn woorden wil vernauwen, verschijnt er vrijwel direct daarna iemand die vanuit zijn hart reageert met bevestiging. Bevestiging dat mijn taal helder is. Dat mijn woorden resoneren. Dat mijn expressie precies is zoals hij moet zijn.

Dat is geen toeval. Dat is het veld dat zegt: blijf staan waar je staat. Dit is jouw stem. Dit is jouw frequentie.

Ik hoef mij niet meer kleiner te maken. Niet voor systemen. Niet voor families. Niet voor goedbedoelde adviezen. Niet voor wie nog niet klaar is om te horen wat ik te zeggen heb. Mijn woorden zijn niet te ingewikkeld. Ze zijn afgestemd. Afgestemd op degenen die eraan toe zijn.

Deze blog is niet alleen mijn verhaal. Het is het verhaal van iedereen die ooit heeft geleerd zich aan te passen om te kunnen bestaan in velden die hun ware omvang niet konden dragen. Het is het verhaal van mensen die zichzelf jarenlang klein hebben gehouden om relaties te bewaren die eigenlijk niet pasten. Het verhaal van iedereen die zijn licht dimde om anderen niet te verblinden. Het verhaal van iedereen die zijn waarheid inslikte om de vrede te bewaren. Het verhaal van iedereen die zichzelf kleiner maakte dan de ziel eigenlijk was.

Voor iedereen die dit herkent: je was nooit het probleem. Je was altijd het begin van een nieuw veld. Een veld waarin mensen eindelijk mogen spreken vanuit hun essentie, waarin woorden niet worden gemeten aan begrijpelijkheid, maar aan waarheid.

Ik ben niet meer klein. Ik ben mij niet meer aan het aanpassen. Ik ben terug in mijn eigen contouren. En voor het eerst in mijn leven voelt het veilig om daar te blijven. Ik beweeg mij niet meer in de richting van aanpassing.Ik beweeg mij in de richting van wie ik werkelijk ben.

In Liefde, Licht en Leven

Son